„Zaraźliwa i odporna” – najnowsza nastoletnia gwiazda Irlandii Północnej, Moore

Baraż Ligi Narodów: Irlandia Północna kontra Islandia

Data: piątek, 24 października Rozpoczęcie: 19:00 BST Miejsce: Ballymena Showgrounds

Transmisja: transmisja na żywo w BBC iPlayer oraz aplikacji i witrynie BBC Sport.

„Mia jest wymagająca zarówno wobec młodszych, jak i starszych zawodniczek. To świetna, wszechstronna dziewczyna. Jej umiejętności na boisku i poza nim są wybitne”.

Kapitan Glentoran, Jess Foy, obserwował rozwój Mii Moore, która uczęszczała do klubowej akademii i zadebiutowała w seniorskiej drużynie w wieku 15 lat.

Następnie przeniosła się na nowe pastwiska, ale wróciła, aby pomóc Glens zdobyć tytuł w tym sezonie.

Teraz, po znakomitym sezonie, 18-letni pomocnik został powołany do seniorskiej kadry Irlandii Północnej na zbliżający się mecz barażowy Ligi Narodów z Islandią.

Moore strzeliła 12 bramek dla Glentoran w 27 występach, a jej powrót do planów Tanyi Oxtoby jest jeszcze bardziej godny uwagi, biorąc pod uwagę, że niedawno wróciła po kontuzji więzadła krzyżowego przedniego (ACL), która wykluczyła ją z sezonu 2024.

„To długi okres przerwy, zwłaszcza dla młodego zawodnika. Jeśli jesteś starszy, mentalnie może być ci łatwiej sobie z tym poradzić” – powiedział Foy, który uważa, że ​​Moore odegrał „ogromną rolę” w zwycięstwie Glentoran nad rywalami z Cliftonville w ostatnim dniu rozgrywek.

„To, że w tak młodym wieku wróciła po poważnej kontuzji i walczy o grę w pierwszym składzie jednego z najlepszych klubów, pokazuje, że ma nie tylko wysokie kwalifikacje, ale także odporność psychiczną”.

Foy mówi, że choć w trakcie rekonwalescencji wykazała się odpornością, „wszyscy mówili o tym wielkim talencie”, gdy Moore pięła się po szczeblach kariery w Glentoran.

Po debiucie w seniorskiej drużynie w wieku 15 lat przeniosła się z Belfastu do Linfield, a w 2024 roku, gdy jej sezon został przerwany z powodu kontuzji więzadła krzyżowego przedniego, przeszła do Crusaders.

Jednak po wyzdrowieniu powróciła do klubu, w którym spędziła dzieciństwo – miejsca, które nazywała „domem”.

„Byliśmy załamani, gdy odeszła, ale wiedzieliśmy, że jeśli wróci, osiągnie wielkie sukcesy” – powiedziała Foy, która zdobyła swój siódmy tytuł z Glens.

„Pamiętam, że już od najmłodszych lat wszyscy mówili o jej umiejętnościach i o tym, jak dominowała w młodzieżowej piłce nożnej.

„Na szczęście udało jej się to utrzymać i przenieść do seniorskiej piłki nożnej”.

Foy dodał, że Moore „od samego początku świetnie się wpasowała”, a jej podejście i zaangażowanie w treningi wyróżniały się.

„Mia jest prawdopodobnie najbardziej pracowitą osobą na treningu i widać to na boisku.

„Ona zawsze chce być lepsza i doskonalić się, i ciągle prosi o dodatkowe sesje.

„Strzela gole, doprowadza sprawy do końca i kreuje sytuację, ale wykonuje też dla nas całą ciężką i brudną robotę”.

Choć rozgrywki międzynarodowe to duży krok naprzód w porównaniu z ligą kobiet, zwłaszcza w starciu z drużyną na poziomie League A, Islandią, Foy uważa, że ​​Moore „nie będzie się ani trochę wyróżniać”.

„Mam nadzieję, że dostanie kilka minut.

„Wiemy, jakie ona ma umiejętności i naprawdę mam nadzieję, że uda jej się je pokazać na arenie międzynarodowej.

„Jest dość młoda, żeby grać w seniorskiej drużynie, ale to dowód na to, jak dobrze gra i jak ciężko pracuje. To wielkie osiągnięcie dla kogoś tak młodego”.

Foy dodaje, że „zaraźliwa” osobowość Moore pomoże jej wtopić się w drużynę.

„Ona jest bardzo zabawna. To prawdopodobnie jedna z najbardziej wyluzowanych i swobodnych osób, jakie można spotkać.

„Zawsze ma uśmiech na twarzy i miło jest z nią przebywać. To zaraźliwe, a ona zawsze jest skora do śmiechu”.

Nastolatka nie pojedzie na obóz sama, w drużynie towarzyszą jej inne młode zawodniczki z Glentoran, Kascie Weir i Aimee Kerr, a także bardziej doświadczone Nadene Caldwell i Emily Wilson.

Foy mówi, że posiadanie grupy graczy w podobnym wieku i przyjaciół poza boiskiem pomogło im się „zgrać”.

Poza boiskiem są świetnymi przyjaciółmi i wzajemnie motywują się do doskonalenia, a to zaczyna być widoczne.

„Teraz starsi starają się dotrzymać kroku młodszym, stawiając im coraz większe wymagania, czy to w postaci dodatkowych treningów, czy też tego, czego oczekują od nas jako graczy”.

Pomocnik Irlandii Północnej Joely Andrews uważa, że ​​włączenie do drużyny Oxtoby'ego graczy z Irlandii Północnej, Moore'a i Kerra, pokazuje, że „obrana przez nas ścieżka działa”.

„Mamy takie zawodniczki jak Mia i Aimee Kerr, i nie przychodzą tu tylko po to, żeby się wykazać. Rzucają wyzwanie i dają z siebie wszystko.

„Od razu się wpasowali i podnoszą standardy szkoleń.

„Mia jest naprawdę utalentowana i świetnie radzi sobie z piłką. Jest naprawdę ekscytująca w ataku, a poza piłką jest też agresywna.

„Wniesie wiele do tego obozu i wkłada mnóstwo energii w treningi, więc naprawdę dobrze ją mieć”.

Foy uważa, że ​​Moore będzie mogła w przyszłości grać za oceanem, ale przyznaje, że „wszystko zależy od czasu”, a liga kobiet Premier League to niezłe miejsce na jej rozwój pod okiem trenerki Kim Turner, byłej reprezentantki kraju i zawodniczki Manchesteru City.

„Na razie wydaje się być całkiem zadowolona z tego, gdzie jest i jak się rozwija”.

„Mia prawdopodobnie mogłaby tu spędzić dodatkowy rok, zwłaszcza po zerwaniu więzadła krzyżowego przedniego. W tym roku udało jej się odcisnąć piętno na lidze i wiem, że może być jeszcze lepsza.

„W tym roku strzeliła dla nas 12 goli i wszyscy wiemy, że w przyszłym roku może osiągnąć lepszy wynik.

„Ma świetnego trenera pod okiem Kima, który przemierzył ocean, grając i trenując. Mia nie ma lepszego mentora, który mógłby podejmować takie decyzje”.